facebook

Verbinden

Als ik terug kijk op mijn leven tot nu toe, ontdek ik met verbazing, dat er veel momenten waren, waarop ik een nieuwe stap zette. Nu ik iets ouder ben, bekruipt me soms het gevoel, dat aan nieuwe dingen ervaren, wel eens een eind zal komen. Ik weet nu, dat dat iets is, wat in mijn geval zeker niet klopt. Mijn leven is niet saai, en nieuwe dingen ontdekken blijft ook nu nog mogelijk. Daar ben ik zeer verheugd over, want dat betekent , dat ik uitgedaagd word en dan voel ik me prettig bij.

In deze moderne tijd krijgen mensen te maken met veel veranderingen en daar ga je, ook als oudere , aan wennen. We slaan geregeld nieuwe wegen in en je zou kunnen zeggen, dat we als wereldburgers onze voeten constant verplaatsen. We zijn als een soort pelgrims steeds maar weer op weg. Ik weet niet waarheen, maar op die vraag lijkt geen antwoord te bestaan. Soms lees ik ergens dat het gaat om de weg zelf. Die weg is belangrijker dan het einddoel.

Mijn weg kent tot nu toe veel heuvels en dalen, snelwegen en bospaden, hobbels en kuilen ook. Soms worstel ik me door barricades heen, soms race ik door de dagen. Vandaag begint weer iets nieuws. Een eigen website met schilderijen en ook een blog. Dat is, omdat ik naast schilderen zo van schrijven houd. Schrijven is voor mij ook een vorm van schilderen, maar dan met woorden.  Ik wil proberen die beide aspecten die mijn leven interessant kleuren, met elkaar te verbinden. Op welke wijze is me nog niet helemaal duidelijk, maar het is een interessante uitdaging.



Reacties zijn gesloten.