Twisten, zoeken en verbinden
Het beeldje is gehouwen uit een zachte steensoort, waarbij de maker koos uit een van de vele steensoorten waarmee hij werkt, zoals Albast, Onyx, Seleniet, Adobe, Travertijn of Serpentijn. Het valt op tussen de vele andere beelden in de marktkraam. Ik blijf even staan kijken en als ik verder wil lopen valt mijn oog opeens op het kaartje dat er voor ligt. Met grote letters staat er de naam van het beeldje vermeld: TWIST . Verbaasd keer ik terug om het beeldje nog wat beter te bekijken. Het lijkt op in elkaar gevouwen handen of twee mensfiguren die helemaal in elkaar opgaan. Ik kan het woord twist onmogelijk met dat beeld in verband brengen, omdat het voor mij juist iets uitstraalt van verbinding, sterkte ook. Ik vraag de beeldhouwer er naar en hij legt uit, dat de vormen aan alle kanten mooi zijn en hij draait het beeldje in zijn handen rond. Ik begrijp het nog niet helemaal, maar wil in de drukte voor zijn marktkraam ook niet verder hierop ingaan, dus loop ik verder langs de vele kramen op de kunstmarkt.
Het laat me echter niet los, dat mooie beeldje. Op de website van de maker Johan Eskens, lees ik later, dat zijn beelden ontstaan doordat hij luistert naar wat de steen te vertellen heeft. Dat verhaal van de steen komt dan onder zijn handen tot leven en vormt zich als woorden in zijn gedachten. Die woorden schrijft hij op. Soms zijn dat prachtige uitspraken die hij samen met foto’s van gemaakte beelden in een boek heeft verzameld. Een zin op een kaartje in de kunstkraam maakt, dat ik blijf nadenken over wat ik zag en las ( een beetje verkort weergegeven ): “Ik zoek niet meer naar de waarheid, want die is er altijd. Als alles er is, waarom zoek je dan? “
Deze laatste woorden herinneren mij aan de tekst die ik van een predikant kreeg toen ik lang geleden belijdenis deed van mijn geloof. Die tekst luidde: “Zoek en je zult vinden, klop en er zal opengedaan worden”. Ik ben op zoek gegaan, net zoals veel andere mensen. Maar waar zoeken we naar? Naar de waarheid zoals de beeldhouwer? Of is het soms iets anders? Ik denk dat ik op zoek ben naar mezelf en naar de mens die ik in wezen ben. De mens zonder alle franje van beroep, afkomst, religie enzovoort. Voor mij is de zoektocht nog niet voorbij, nog niet opgelost. Daarom ben ik zo nieuwsgierig naar de waarheid van de beeldhouwer en houdt die zin van hem op het kaartje in de kraam me bezig.
In het Thomas evangelie zegt Jezus;: Laat hij die zoekt niet ophouden te zoeken totdat hij vindt. En als hij vindt zal hij in verwarring raken en als hij verward is, zal hij zich verwonderen en hij zal heersen over het Al. Hieruit is het me duidelijk, dat ik mijn zoektocht nog moet voortzetten, al zijn er momenten waarop ik iets van eenheid ervaar met alles om me heen. Maar dat zijn slechts momenten. Ik ben er nog niet. Boven mijn werktafel hangt een groot stuk papier dat me daar aan herinnert. Er staat met grote letters: Wie ben ik?
Twisten
Wat hebben de naam van het beeldje en de waarheid van de maker met elkaar te maken? Ik denk bij twisten aan ruzie maken met elkaar, waardoor juist verwijdering tussen mensen kan ontstaan. Maar dat vertelt het beeldje me niet. Ooit was er ook een dans in de mode die de twist heette, waarbij je lekker los van elkaar samen danste, maar beide betekenissen passen niet bij het beeld. Daarom zoek ik op internet nog meer betekenissen van het woord twist, omdat het beeldje me intrigeert en ik de naam, die de maker er aan gaf nog steeds niet vind passen. Dan zie ik iets dat me aanspreekt en dat ook beter past bij wat de beeldhouwen wilde uitdrukken. Het gaat om draden, die om elkaar heen gedraaid worden en zo een stevig koord vormen. Dat noemt men twisten of twijnen. Dicht en stevig om elkaar heen draaiend verbinden de draden zich tot een sterke eenheid. Dat vertelt het beeld dus.
Die sterke eenheid duidt misschien ook op de waarheid van de maker. Zijn waarheid, die hij gevonden heeft, een waarheid die er altijd is, volgens hem. Maar is dat ook mijn waarheid? Ik ben nog steeds op zoek, naar de mens die ik wezen ben. Is dat mijn waarheid? Ik denk dat ik in wezen verbonden ben met alles en iedereen om me heen. Dat we een grote eenheid vormen met elkaar en dat we dat vaak niet beseffen. Samen vormen we wellicht een grote sterke draad, een draad van eenheid.