Mijn piano glimt van plezier

 Voorzichtig raken mijn vingers de toetsen aan van de piano, waar ik als klein meisje op leerde spelen en die nu bij mijn dochter in de kamer staat. Het donkere eikenhout glimt door de vele lagen wrijfwas, die er in de loop der jaren op gesmeerd is en weer uitgewreven.

Mijn vader kocht de piano in een tijd van opbloei en vooruitgang,  vlak na de tweede wereldoorlog. Het is een Duits instrument van het merk Blüthner en is zo zwaar , dat iedere verhuizing de grootste moeite kost. Er moest zelfs een keer een hijskraan aan te pas komen, toen hij door het raam van de bovenwoning weer naar buiten moest.  Mijn vader was erg muzikaal en speelde alles wat hij mooi vond al improviserend, want noten lezen had hij nooit geleerd.  Ook later, als we kampeerden  zorgde mijn vader voor muziek. Dan nam hij zijn accordeon mee en bij een kampvuur speelde hij s’ avonds bekende en onbekende melodieën, omringd door alle jeugd die zich rond dat vuur  verzamelde. Muziek was in mijn jonge jaren iets wat er altijd  bij hoorde.

Mijn aandacht was al snel gevangen, toen de piano in onze huiskamer stond. Ik was nog maar zes jaar en luisterde graag naar mijn vaders spel. Daarom  zocht hij voor mij een pianoleraar, die iedere week les kwam geven. Wat heb ik in mijn jeugd veel uren doorgebracht op die kruk, oefenend en spelend, études, sonates en andere muziekstukken. Ik vond in de piano een trouwe metgezel en hij  hielp mij overeind als ik terneergeslagen en verdrietig was, maar hij deelde ook in mijn  vreugde en blijdschap. Daarom  verhuisde de piano later met mij mee, van  het ene huis naar het andere.

Nu staat hij al vele jaren in het huis van mijn dochter, waar mijn kleinzoon nu zijn vingeroefeningen doet. Hij is  muzikaler dan ik. Soms denk ik, dat hij iets van de muzikaliteit van zijn overgrootvader erfde, maar dat kan natuurlijk ook van zijn ouders komen. De muziekstukken die hij speelt zijn anders en moderner dan die van mij, maar hij beleeft er evenveel genoegen aan als ik. Als ik mijn kleinzoon achter die oude, bekende piano zie zitten,  glim ik ook een beetje van plezier, omdat ik iets waardevols heb kunnen overdragen.

Ik heb begrepen,  dat muziek je rechterhersenhelft beïnvloedt. Muziek kan daardoor effect hebben op gedrag en emoties, op verstand en gevoel en het heeft in de meeste gevallen een positief effect. Het kan rust geven en tot beweging aanzetten, kan troosten en stress verlagen. Dat alles hangt af van de soort muziek waar je naar luistert, of welke je speelt. Als je moeite hebt om je te concentreren  is luisteren naar rustige Barok muziek een optie. Als je moet studeren zou je  ook daarvoor kunnen kiezen, of luisteren andere rustige muziek die niet afleidt, bijvoorbeeld een snaarinstrument of natuurgeluiden. Dat heeft hetzelfde effect.

Of je nu zelf een instrument bespeelt of er naar muziek luistert,  het voegt altijd  iets extra’s toe aan je leven, iets dat je niet kunt uitwissen of vervangen. Als ik behoefte heb aan rust luister ik graag naar Chopin, maar bij jazzmuziek kom ik graag in beweging. Beide muzieksoorten  maken mijn  leven rijker.