facebook

Gaan wij verhuizen?

We horen het tegenwoordig vaker om ons heen. “We gaan verhuizen. We verkopen onze woning en we zoeken een appartement”. Als deze woorden uitgesproken worden door mensen die heel dicht bij je staan, ga ik iedere keer denken: Zou dat voor ons ook niet geschikt zijn? Ook wij worden ouder en we hebben een grote tuin en het werk in de tuin blijkt ons steeds zwaarder te vallen. Gaan wij ook kleiner wonen? Misschien moeten we , nu we nog zelf kunnen beslissen waar we willen wonen, deze stap ook maken.

Vandaag rijden we daarom naar een plaats aan de buitenrand van de stad.  We hebben gehoord, dat hier een paar appartementen staan met mooi uitzicht, aan het water en vrij onlangs gebouwd. De buurt staat ons wel aan, het voelt hier best goed. Hier zou ik wel willen wonen. Maar onderweg naar huis zijn er opeens allerlei vragen die ons bezighouden. Is er wel genoeg plaats in deze gebouwen? Wanneer komt er iets te koop of is het te huur? Moet je voor huren misschien lang op de wachtlijst staan? Hoe pakken we het aan?

We horen van vrienden vaak: “Eerst je eigen huis verkopen, dan kun je sneller toehappen als er iets vrij komt.” Als ons huis verkocht is kunnen we in de periode dat we geen huis hebben altijd wel in ons vakantie chalet gaan wonen, al is dat even improviseren en onze meubels kunnen op laten slaan. Zal ik die lekker zittende Italiaanse stoelen dan nog een keer opnieuw bekleden? Ik moet bekennen dat ik een beetje enthousiast begin te worden. Verhuizen? Best een leuke uitdaging.

Thuis lopen we door de tuin en ik begin in gedachten al te organiseren. Wat doen we met de tuinmeubelen?  Samen bedenken we, dat de grote tafel wel naar ons vakantiehuisje kan en de stoelen ook. De grote tuinbank ook, vindt mijn man. Die is steviger dan de andere. De rest van de tuinmeubelen kan niet mee. Misschien willen de kinderen die wel hebben en anders moeten ze maar  naar de kringloop. Ik moet de zolder boven de garage ook opruimen, bedenk ik, al staat daar niet zo veel meer. In de loop der jaren zijn veel kinderspullen en caravaan benodigdheden al verdwenen. Misschien wil onze zoon wel een wielklem en een kogeldrukmeter voor zijn caravan, die zijn bijnde verkoop van onze caravan achter gebleven. Dan is er natuurlijk ook marktplaats voor de dingen die verkocht kunnen worden. In mijn atelier staan veel lage kasten. Wat doe ik daar dan mee?  Ik heb natuurlijk veel nodig voor mijn hobby’s, er staan stellingen met schilderijen, verf, penselen, potloden, krijt, enkele ezels, bakken met pennen en niet te vergeten al onze boeken. Maar natuurlijk vinden we daar ook wel een oplossing voor.

De avond valt. De grote warmte van de zomerdag is verdwenen en we genieten nog tot in de kleine uurtjes van onze mooie achtertuin. Er kruipt een egeltje onder de struiken vandaan om op het terras een beetje rond te snuffelen op zoek naar iets eetbaars, een vogel gaat in bad in de vijver, een kikker springt er met een plons ook in. De vele andere vogels houden zich op dit uur even rustig. De prachtige kleurschakeringen van struiken en planten, die door de tuinverlichting beschenen worden, maken dat ik me diep gelukkig voel. Hier is het net een klein paradijsje. Dat zal ik straks erg missen. Wat zijn dan de voordelen van verhuizen naar een appartement? Wil ik eigenlijk wel kleiner wonen? Ik kan mijn tuin toch niet missen? Ik hou zo van tuinieren.

Als we verhuizen naar een kleinere woning is er geen plaats meer voor een atelier, ik kan dan niet meer thuis schilderen, want olieverf en terpentine zijn intense geuren  en de ruimte is klein.  Er zijn meestal maar twee slaapkamers in zo’n appartement en die moeten we dan samen delen. Heb ik dan nog wel een eigen plek?  Kan ik me ergens terugtrekken? Waar moet ik gaan zitten schrijven? Wat doen we als het warm is? Daar is geen tuin om buiten schaduw te zoeken. Misschien een klein balkon, maar dat is iets anders dan een tuin. Het is ook duurder, want we leven hier vrij goedkoop. Een voordeel is, dat we de buren niet te hoeven vragen voor de vissen, de planten en de post als we even weg zijn. Maar toch…. Alles gelijkvloers is gemakkelijk. Geen zorgen meer voor die grote tuin. En we kunnen weg gaan wanneer we willen als we in een appartement wonen.

De telefoon gaat. Zoon en dochter bemoeien zich niet met onze beslissingen, maar willen wel even benadrukken, welke mogelijkheden er nog meer zijn. Neem een tuinman voor de tuin, is hun advies. Bovendien, als je in de toekomst de trap niet meer op kunt,  is er wel een traplift mogelijk. Dat is goedkoper dan verhuizen naar een duur appartement. Er is met deze adviezen een gevoelige snaar geraakt bij ons. We doen graag veel samen,maar hebben allebei veel behoefte aan vrijheid, om dingen voor onszelf te doen.

We nemen een besluit. We blijven. We bellen een hovenier om over tuinonderhoud te praten. Voor potplanten en vissen vragen we een jonger iemand, die wel een beetje zakgeld wil verdienen. De krant lezen we al digitaal. Zo kunnen we nog lang blijven genieten van wat we hier hebben opgebouwd. Daar zijn we heel tevreden mee.



Reacties zijn gesloten.