EEN STRIPBOEK OP DE MARKT

We slenteren langs een oude gracht. Aan de waterkant staan marktkraampjes en er is van alles te koop en te bekijken. Er heerst een gezellige drukte en de zon maakt de sfeer vandaag extra prettig. We zijn op zoek naar een drogisterij, maar ondertussen kan ik mijn ogen niet afhouden van de vele kraampjes die mij naar zich toe lokken met hun uitgestalde waren. Zo loop ik steeds trager en kan me van sommige kraampjes bijna niet losmaken. Dat hindert niet, want we hebben alle tijd.

Opeens valt mijn oog op een stapel kleine boekjes, die me zeer bekend voorkomen. Ze herinneren mij aan mijn jeugd. Het zijn stripboeken over kapitein Rob en zijn zeilschip “de Vrijheid”, waarmee hij de hele wereld over vaart en veel spannende avonturen beleeft.

Ik weet, dat mijn vader speciaal een abonnement had genomen op “ Het Parool”, waar iedere dag zo’n strip in geplaatst werd. Als het verhaal af was, werden de bladzijden gebundeld en kon je ze als boekje kopen bij de sigarenwinkel. Ik kon er uren in wegduiken en beleefde de avonturen alsof ik er zelf ook bij was. Nu liggen ze daar in de kraam. Ooit kosten ze 75 cent per stuk, nu staat er een heel andere prijs op.

We kijken elkaar aan en hebben zo onze eigen herinneringen aan die boekjes, maar allebei zijn we enthousiast. We bladeren in de smalle exemplaren en zoeken er een paar uit, die we graag nog eens zouden willen lezen, of die ons helemaal onbekend voorkomen. Met zes boekjes in een tas lopen we verder over de markt en we kunnen bijna niet wachten tot we de eerste bladzijden zullen lezen en bekijken.

Weer zit ik met opgetrokken knieën op de bank , het boek op schoot. De verhalen zijn bedacht door Pieter Kuhn ( 1910-1966) en de prachtige tekeningen die bovenaan de bladzijden staan zijn ook van zijn hand. Voor het Parool verzorgde Evert Werkman de tekst. In totaal zijn er 56 deeltjes verschenen, waarin kapitein Rob de meest vreemde avonturen beleefde. Die verre reizen over de oceanen, dat onbekende lokt mij nog steeds, al is de drang om zelf op reis te gaan, naar mate ik ouder word iets minder sterk.

Ik lees in het boekje: “ Het raadsel van straat Magelhaes” . Het spannende verhaal speelt zich af in een smalle zeestraat  tussen Patagonië en Vuurland. Het is een natuurlijke doorgang tussen de Atlantische en de Stille oceaan, een gebied dat bekend staat vanwege onvoorspelbare winden, sterke stromingen en veel versmallingen, waardoor de houten schepen van lang geleden vaak schipbreuk leden.

De doortocht werd voor het eerst ontdekt in 1520, door een Spaanse expeditie onder leiding van Ferdinand Magellan, naar wie de zeestraat later is genoemd: straat Magellaan. Ze zochten in de tijd van de grote ontdekkingsreizen een kortere route naar Indië. Tot de opening van het Panama kanaal in 1914 bleef de zeestraat de belangrijkste verbinding tussen beide oceanen. 570 km lang, 2 km breed op het smalste punt. Met een rotsachtige kust.

Ik ervaar al lezende weer hoe kapitein Rob samen met een vriend het geheim ontdekt van een grot en van vergane schepen, waarvan de houten spanten nog in de grot liggen. Ik was het geheim in al die vervlogen jaren alweer vergeten, maar de herinnering komt al lezende weer boven. Een mysterieus verhaal, dat ik vandaag voor de tweede keer beleef. Nu met iets meer kennis over die verre zeestraat en de ontdekking in mezelf van een ongekende reislust, die met de jaren langzaam afneemt. Jammer, maar herinneringen zijn ook mooi om opnieuw te beleven.