Het is niet zo aangenaam op mijn hoofd. Een pas gekochte witte helm die warm aanvoelt terwijl ik over slingerende bospaadjes fiets. Ik vind het ook geen gezicht. Voor de spiegel staande heb ik nog even getwijfeld of ik hem wel op zou zetten, maar de kans op vallen als ...
Achter het gordijn in de hoek van de kamer liggen kleine zwarte korreltjes. We herkennen ze meteen en weten dat er ergens in huis een muis aanwezig is. Omdat de keuteltjes dicht bij elkaar liggen kijken we automatisch omhoog naar het gaatje in het plafond waar de ...
Zomaar opeens loop ik er bijna tegenaan. In deze laan staan veel bomen zoals deze, maar mijn oog valt op de letters, die er jaren geleden in gekerfd zijn. Ik was elf jaar en woonde een half jaar op een boerderij in Oudemirdum. Met een vriendinnetje uit de buurt plukte ...
Er schuift zacht brommend een stoeltje langs onze trap omhoog. Het is even wennen, net als zoveel andere dingen die veranderen nu we ouder worden. Dat betekent ook veel loslaten, iets wat me niet altijd makkelijk afgaat. Ik vind die traplift ook een vreemd gezicht, ...